Beste Dorian, ik ben weer veilig thuis, een enorme ervaring rijker. Hieronder vind je een vrij uitgebreid journaal aan. Ik hoop dat het een goed beeld geeft van deze enerverende reis en dat je het geschikt acht om op jullie site te zetten. Er valt heel veel te vertellen, meer dan ik met dit reisverslag kan zeggen. Veel dank aan Untamed Travelling, met name aan Angelina en jou. Het was een hele belevenis. Groet, Cees
‘IK HEB BIJNA ALLE LANDEN VAN DE WERELD GEZIEN’
Ik heb al zo'n 237 landen, eilanden en gebieden bezocht waaronder landen als Jemen, Afghanistan, Irak, Eritrea en Somalië maar ook eilanden als Ascension, Paaseiland, Nauru, Palau en Oost Timor. Allemaal klein bier vergeleken met Gabon en vooral Equatoriaal Guinea. Beide landen zijn een hoogdrempelige bestemming. Maar als ik mijn reis rond de wereld wil voltooien moet ik er wel heen.
Mijn reis begint met een vlucht van Ethiopian Airlines vanuit Zaventem (Brussel) via Wenen naar Addis Abeba en daarna door naar Libreville. Mijn geduld wordt aardig op de proef gesteld als blijkt dat mijn vlucht met Ethiopian Airlines vanwege een technisch probleem niet kan vertrekken. We vertrekken de volgende dag pas met twee uur vertraging en diverse tegenslagen bij de security én een defect aan de elektronische toegangspoorten...
GABON
Bij aankomst in Libreville word ik opgewacht door mijn chauffeur Xavier die me naar Hotel Tropicana brengt, niet ver van het vliegveld, fraai gelegen aan het witte strand bezaaid met reusachtige boomstammen en omzoomd door scheef hangende palmen. Ik geniet van een koel lokaal biertje, Regab, terwijl ik bijkom van de lange reis.
‘EINDELOOS REGENWOUD TOT ZO VER HET OOG REIKT’
Tijd om Gabon te ontdekken en dus word ik naar Lambaréné gebracht. De wegen zijn bar en er is veel gendarmerie langs de weg die je op allerlei manieren geld proberen af te troggelen. De corruptie is schaamteloos en wijdverbreid. Onderweg kun je goed zien dat 70% van Gabon bedekt is met regenwoud; eindeloos regenwoud tot zo ver het oog reikt als we de rivier Komo oversteken. Ik breng een bezoek aan het Albert Schweitzer ziekenhuis, tevens mijn volgende overnachtingsadres. De lunch is heerlijk en zo ook het uitzicht op het museum en de Ogooué rivier. Ik maak een boottocht over de rivier. Op de rechteroever wonen de Myené - westers georienteerd - en op de linkeroever de Fang - meer traditioneel en authentiek Afrikaans. Het verschil is goed te zien aan de bouwstijl. We varen onder de Adouma brug door waaronder duizenden vleermuizen krioelen, kwetteren en kletteren, keren dan om en varen door naar Ngomo, een dorp gelegen aan de rivier Ambila, anderhalf uur varen van Lambaréné, de eerste nederzetting van Protestanten in Gabon uit 1898. Ik heb de boot helemaal voor mij alleen. Dat is wel luxe als ik het vergelijk met een andere pirogue waar 8 toeristen in zitten. Eigen boot, eigen gids, eigen trip, met dank aan Untamed Travelling.
SURFING HIPPO’S EN GORILLA-SAFARI
Loango National Park is schitterend. Via een 5 uur durende boottocht over de rivier Ogooué, de grootste rivier van Gabon, die ontspringt in Congo, bereik ik Omboué om vervolgens nog eens 2 uur in een safari-jeep naar de Loango Lodge te rijden. Loango National Park is het juweel in de kroon van Gabon's dertien parken. Het is een unieke combinatie van landschap, natuur en wildlife. Onweerstaanbaar voor een safari liefhebber. Het park heeft zo'n 200km ongerepte, onbewoonde kust. Op deze kust zie je geen mens, alleen olifanten, buffels en zelfs gorilla’s. Bijzonder zijn de ‘surfing hippos’, vermakelijk maar levensgevaarlijk. Lagunes, bossen, wouden, savannes, rivieren, wetlands komen allemaal samen in een park van zo'n 1600 km2.
De gorilla safari was erg indrukwekkend. Vandaag is het zo'n 6 kilometer lopen naar waar de gorilla’s zich bevinden, dwars door dicht regenwoud. Ik word begeleid door zes gidsen die de jungle op hun duimpje kennen. De gorilla familie is een familie van 16 gorilla’s onder leiding van de Silverback Kamaya; fors, groot en indrukwekkend en zijn familie zwerft om hem heen. Helaas laat hij zich niet fotograferen. Moe, bezweet, vuil, maar tevreden keren we eerst te voet door het woud en daarna met de pirogue (boot) terug naar de lodge. Even snel opfrissen, een late lunch en dan weer verder voor een safaritour naar de kuststrook. We spotten groepjes buffels, een kudde red river hogs en ook een enkele sitatunga. Ook komen bosolifanten aarzelend tevoorschijn om de zoutrijke grassen te eten.
Dieper het oerwoud in zien we meer wildlife: talloze bosolifanten - er zijn twee Gabonese ondersoorten de grotere Otimbo en de kleinere Asala - een sitatunga met haar jong, krokodillen, hippos, ontelbare vogels, ibis en kingfisher. Onvoorstelbaar ook hoeveel verschillende bomen er zijn. Het meest opvallend zijn de 45-50 meter hoge reuzen, zoals de moabi, de marula (bekend van de drank Amarula), de azobé, odika en Gabon's nationale boom, de Okoumé. Overal om ons heen horen en zien we gorilla’s, olifanten, red river hogs, buffels, kapucijnen aapjes, mangabeys en mandrills.
Mijn hotel, Tropicana, is minder indrukwekkend. Het personeel is erg ongastvrij (eigenlijk ervaar ik dat in heel Gabon wel, dus naarmate de reis vordert, valt het me niet meer op), maar het uitzicht is er super; aan het strand, bij zonsopgang en onder een pastelblauwe lucht geeft het gevoel alsof je in het paradijs zit.
‘MIJN VOLGENDE HOOGTEPUNT IS EEN TREKKING IN HET PONGARA NATIONAL PARK’
Mijn volgende hoogtepunt is een drie uur durende trekking in het Pongara National Park. Niet al te groot, maar wel wildrijk met olifanten, buffels, boszwijnen, een eenzame hippo, veel soorten apen, waaronder chimpansees, antilopes, sitatungas en, naar men zegt, luipaarden. We zien meer sporen dan dieren, maar de ervaring is super. Niet te geloven dat dit park zo dicht bij de drukke hoofdstad van Gabon ligt.
Als we met de boot terugvaren naar Libreville zien we nog walvissen en orka’s. Een fantastisch einde van mijn reis door Gabon.
EQUATORIAAL GUINEA
Volgende stop is Equatoriaal Guinea. In het gehele vliegtuig zitten maar liefst 7 (!) mensen. Dat laat wel zien hoe uitzonderlijk deze bestemming bezocht wordt. Ik vlieg door naar Bata in Rio Muni en hier ben ik de enige niet-Afrikaan op het gehele vliegveld. Alle reizigers zitten strak voor zich uit te kijken. Hier heerst geen vrolijkheid. Hier heerst niet de normale opwinding van het reizen. Hier heerst gelatenheid.
‘AUTOCRATISCHE KLEPTOCRATIE MET OVERAL EEN GROENE VEGETATIE’
Het centrum van Bata is geblokkeerd vanwege een massale demonstratie tegen de arrestatie van de zoon van de President door de Franse politie in Parijs. De zoon is multi-miljonair, hij is in de kraag gepakt vanwege fraude, corruptie, witwassen en belastingontduiking. President Teodoro Obiang Nguema Mbasogo is de langst heersende autocraat van Afrika. Al bijna 40 jaar. Zijn zoon is Eerste Vice-President en voorbestemd hem op te volgen. Het regime is geen democratie, maar een autocratische kleptocratie. Equatoriaal Guinea is zo'n beetje het Bahrein van Centraal-Afrika. Bizar.
Het landschap is overdekt met groene vegetatie zover als het oog reikt, hier en daar doorsneden door kleine bospaden. Sporen van dieren zien we nauwelijks. Als we komen te praten over de bevolking van Equatoriaal Guinea blijkt Cyril (mijn gids) mijn vooralsnog beperkte ervaring te delen. In zijn ogen zijn de "Equatoriaguinezen" stijf, stug, gesloten en onvriendelijk.
We rijden langs de kust door plaatsen als Punta Mbunda waar een oude Spaanse vuurtoren staat, Kombwé met een zeeschildpaddenmuseum en Tica naar de grens met Kameroen. De Rio Campo vormt de grensrivier waar druk handel bedreven wordt. Daarna rijden we terug naar Bata waar we de kathedraal, het stralend witte Nuevo Ayuntamiento, de Puerto Viejo en de Torre de la Libertad bezoeken.
Ik verblijf in Malabo in het Sofitel President, in het koloniale centrum van de stad, pal gelegen naast het Paleis van de President. Vanuit m’n kamer heb ik een schitterend uitzicht op La Plaza de la Independencia en de rijk verlichte Cathedral de Malabo.
HET EILAND BIOKO
Mijn rondreis op het eiland Bioko is verrassend. Dreigende wolken hangen boven de krater van de 3100 meter hoge Pico Basile en we vervolgen onze weg in afwisselend zon, regen en laaghangende bewolking door de plaatsen Rebola, Basakato en Baney. Overal zie je de Ceiba, de nationale boom, die ook in de nationale vlag te zien is. Het zuiden van Bioko is bescherm junglegebied. Bij Moka stoppen we bij nóg een Presidentieel Paleis. Moka is ook het centrum van de Bubi cultuur. Als we stoppen voor een lunch, valt me wederom op dat de mensen hier niet echt om kunnen gaan met buitenlanders. Het blijft bizar dat de service hier zo sloom, lomp en bot is.
Met een begeleide stadstour verken ik Malobo en zie o.a. Independence square, de kathedraal, La Casa Verde en bezoek ik het eiland Horacio, maar gaan daar snel weg vanwege de muggen.
‘EQUATORIAAL GUINEA IS EEN VREEMD LAND’
Dan is het tijd om weer naar huis te gaan. Met negen controles op de luchthaven, is mijn geduld aardig op de proef gesteld, maar verder verloopt de terugreis prima. Ik overpeins mijn bezoek aan Equatoriaal Guinea: een vreemd land, maar zo veel te bieden: overdadige wouden, prachtige stranden, een vleugje Spaans koloniaal erfgoed, maar het regime is zo beperkend, de bevolking zo stug, zo humeurig, zo ongastvrij. Dus ik zal er niet nog een keer naar terug keren.
Tot slot: Gabon is Afrika voor de gevorderde. Ga er niet heen als eerste bestemming in Afrika. Maar ga er heen als je de uitgestrekte, ongerepte natuur wilt ontdekken en zin hebt in avontuur. De bevolking is vrolijk en houdt op z'n Congolees van feesten. In Equatoriaal Guinea daarentegen is niets dat je niet ergens anders ook kunt zien. Bovendien is het regime lastig en de bevolking niet sympathiek. Voor beide landen is de drempel hoog, maar voor Gabon uiteindelijk niet te hoog, voor Equatoriaal Guinea echter wel.